احكام واجبات نماز

* نيّت
مسأله  : نمازگزار از آغاز تا پايان نماز بايد بداند چه نمازى مى خواند و بايد آن را براى انجام فرمان خداوند عالم بجا آورد.
مسأله  : به زبان آوردن نيت لازم نيست، ولى چنانچه به زبان هم بگويد، اشكال ندارد.
مسأله  : نمازبايد ازهرگونه ريا وخودنمايى به دور باشد; يعنى نماز را تنهابراى انجام دستور خداوند بجا آورد و چنانچه تمام نماز يا قسمتى از آن براى غير خدا باشد، باطل است.
* تكبيرة الاحرام
مسأله  : همانگونه كه گذشت، نماز با گفتن «اَللهُ اَكْبَر» آغاز مى شود و به آن «تَكْبيرَةُ الاِحرام» مى گويند. [چون با همين تكبير است كه بسيارى از كارها كه قبل از نماز جايز بوده، بر نمازگزار حرام مى شود، مانند خوردن و آشاميدن، خنديدن و گريستن].
مسأله : مستحب است نمازگزارموقع گفتن تكبيرة الاحرام و تكبيرهاى بين نماز، دستها را تا مقابل گوشها بالا ببرد.
* قيام
مسأله  : قيام يعنى ايستادن. نمازگزار بايد تكبيرة الاحرام و قرائت را در حال قيام و آرامش بخواند.
مسأله  : اگر ركوع را فراموش كند و بعد از حمد و سوره به نيت سجده خم شود و يادش بيايد كه ركوع نكرده، بايد بايستد و به ركوع رود. و اگر بدون اين كه بايستد به حال خميدگى به ركوع برود، چون قيام متصل به ركوع را به جا نياورده، نماز او باطل است.
مسأله  : نمازگزار بايد موقع ايستادن هر دو پا را بر زمين بگذارد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يك پا هم باشد اشكال ندارد.
مسأله  : كسى كه به هيچ وجه حتى با تكيه كردن بر
عصا يا ديوار نتواند ايستاده نماز بخواند، بايد نشسته و
رو به قبله نماز بخواند و اگر نشسته هم نتواند، بايد خوابيده
بخواند.
مسأله  : واجب است بعد از ركوع بطور كامل بايستد و سپس به سجده برود و چنانچه اين قيام عمداً ترك شود، نماز باطل است.
* قرائت
مسأله  : در ركعت اوّل و دوّم نمازهاى روزانه، انسان بايد اوّل حمد و بعد از آن يك سوره كامل قرآن (مثلا سوره توحيد) را بخواند.

سوره حمد:

تسبيحات اربعه:

«سُبْـحانَ اللهِ وَ الْحَــمْدُللهِ وَ لا اِلـهَ اِلاّ اللهُ وَاللهُ اَكْـبَرُ».